Oorverkleining, Oorreductie - Duitsland

Afbeeldingen: Deze afbeeldingen betreffen geen afbeeldingen van voor- of na-situaties, maar geven de incisieomvang (te verwijderen gebied, links) en het verloop van de hechting (rechts) weer van diverse oorverkleiningsmethoden.

• 1 en 2: De wigincisie wordt nu meer gebruikt in het kader van gezwelverwijderingen aan het oor dan ten behoeve van esthetische oorverkleiningen.
• 3 en 4: De Eisenklam-methode.
• 5 en 6: Oorverkleining volgens Meyer en Sieber.

Welke redenen bestaan er voor een oorverkleining?

Met behulp van een oorverkleining (resp. oorschelpverkleining of oorcorrectie) is het mogelijk om te grote oren te corrigeren. De medische term voor een grote oorschelp is macrotie. De overgangen zijn vloeiend, de relatieve grootte is afhankelijk van de lichaamslengte en de hoofdomvang. Bij benadering is de standaard van de aslengte bij vrouwen tussen de 58 en 62 mm en bij mannen tussen de 62 en 66 mm. Cruciaal voor de indicatie van een oorverkleining is het psychisch leed van de betrokkene, dat veelal door plagen en pesten wordt vergroot.

Hoe verloopt een Oorreductie?

De oorverkleining kan zowel plaatsvinden onder ambulante als plaatselijke verdoving, eventueel aangevuld met begeleidende verdoving (lichte slaap). Algehele anesthesie wordt aanbevolen voor angstgevoelige volwassenen of kinderen. Voorafgaand aan de ingreep moeten het haar en de oren grondig worden gewassen. Na de oorverkleining wordt een omvangrijk katoenen wondverband aangebracht voor een korte periode van 2-3 dagen. Na deze periode is het in de meeste gevallen toereikend om een kleiner verband met beweegbare hoofdband te dragen.

oDe chirurgische ingreep: oorverkleining bij macrotie.

Al in het jaar 1856 heeft Di Martino als eerste een methode voor oorreductie beschreven. Het ging daarbij om een wigincisietechniek, vergelijkbaar met de afbeeldingen 1 en 2 hierboven. Het werd gevolgd door vele andere beschrijvingen. Vandaag de dag maakt men gebruik van verschillende technieken, waarbij littekens uiterst zorgvuldig worden verborgen (het verloop van de hechting is op de foto’s weergegeven).

De planning van de operatie omvat in eerste instantie een zorgvuldig onderzoek van de oren. De keuze van de chirurgische techniek is afhankelijk van de zones welke een correctie vereisen. Het kan eveneens zinvol zijn de oorverkleining te combineren met een correctie afstaande oren en/of een oorlelcorrectie.

Het principe bestaat daarin het teveel aan huid en kraakbeen te verwijderen, om vervolgens een natuurlijk ogend oor te vormen. Een nauwkeurige hechtingtechniek is van cruciaal belang voor het eindresultaat met onopvallende littekens en voor een gestroomlijnde oorschelp. Tevens wordt van de patiënt zijn toegewijde medewerking gevraagd om trekkrachten op de fijne hechtingen te vermijden.

Hoe verloopt de nabehandeling?

• Verband – Na een oorverkleining worden de oren met watten vormgegeven en vervolgens ingesloten onder een even groot oorverband. Dit verband blijft 1-7 dagen aanwezig.
• Hoofdband – Een hoofdband moet na de oorverkleining gedurende ca. 2 weken lang, 24 uur per dag, worden gedragen. Daarna dient de hoofdband nog gedurende 2-3 weken ’s nachts te worden gedragen. In tegenstelling tot een correctie afstaande oren moet de hoofdband bij een oorverkleining niet te strak zitten; de hoofdband dient slechts ter bescherming.
• Hechtdraden kunnen na ca. 2 weken worden verwijderd.
• Sport – Om het resultaat van de oorverkleining niet negatief te beïnvloeden, dienen team- en balsporten gedurende 6-12 weken te worden vermeden.

Welke complicaties kunnen zich voordoen bij een oorverkleining?

Een gezegde onder chirurgen zegt dat er 2 typen chirurgen zijn waarbij het woord complicatie niet in hun woordenboek voorkomt:
de ene chirurg opereert niet en de andere liegt.

Uw plastisch chirurg dient u uitvoerig van de mogelijke complicaties en waarschuwingen te informeren,
zodat zij snel worden waargenomen en adequaat worden behandeld om erger te voorkomen.

Hieronder volgt een korte beschrijving van de belangrijkste complicaties die kunnen optreden bij een oorreductie:

• Zwellingen
  Na een oorverkleining zijn lichte zwellingen van het oor niet uitgesloten. Om zwellingen te minimaliseren zijn anti-zwellingmaatregelen belangrijk: koelen, bovenlichaam stilhouden tijdens het slapen en passende medicatie.
• Bloeduitstortingen
  De hierboven genoemde zwellingen na afloop van de oorcorrectie gaan vaak gepaard met onderhuidse bloedingen. Een daadwerkelijke bloeduitstorting, die onder de onderhuid plaatsheeft, is een uitzondering, in het bijzonder wanneer er postoperatief een goed passend drukverband wordt aangebracht.
• Bloedingen
  Bloedingen komen in de regel niet voor vanwege een zorgvuldige controle van de bloedstollingfunctie en een afsluitende compressie. Bovendien zijn de wondoppervlakken klein, waardoor de kans op bloedingen wordt verminderd.
• Huidsensitiviteitsstoringen na de oorverkleining
  Een verslechtering van de huidgevoeligheid kan zich voordoen. Meestal is dit echter van tijdelijke aard.
• Littekenvorming
  De vorming van de zogenoemde hypertrofische littekens (of in het ergste geval, keloïden) zijn in de oorzone vrij ongebruikelijk. Deze zijn, voor zover aanwezig, met speciale zalven en eventueel met cortisone injecties min of meer te behandelen. Indien een verstoring van de littekenvorming bekend is, moet de mate van de ernst van de verstoring zorgvuldig worden gewogen bij de beslissing voor het al dan niet uitvoeren van een oorreductie.
• Infecties
  Infecties zijn uiterst zeldzaam na afloop van de oorverkleining. Indien een infectie niet tijdig wordt behandeld, kan die overslaan op het oorkraakbeen en chondritis (kraakbeenontsteking) veroorzaken.
• Openscheuren van de wond / hechting.
  Bij de oorverkleining moet in het bijzonder aandacht worden besteed aan het zoveel mogelijk ontzien van de hechting. Zelfs bij een kleine stoot kunnen de fijne hechtingen openscheuren. Dit geldt overigens ook voor de niet uitwendig zichtbare kraakbeenhechtingen. Daarom is het gewenst uit beschermingsoogpunt om voor enkele weken een hoofdband te dragen.
• Cosmetisch onbevredigend resultaat
  Voorafgaand aan de oorverkleining moet de wens van de patiënt worden begrepen door de chirurg en de haalbaarheid daarvan worden beoordeeld. In het geval er klachten optreden om chirurgische redenen of wegens opgetreden complicaties, dan leidt dat normaal gesproken tot een nieuwe oorcorrectie.
• Het risico van narcose / verdoving wordt hier niet besproken.

Overige onderwerpen

• Oorcorrectie
  De meest voorkomende vorm van de oorcorrectie betreft de correctie van afstaande oren. De hier beschreven oorverkleining is een voornamelijk weinig voorkomende chirurgische ingreep.