Kuitvergroting

Een kuitvergroting, in de medische wereld kuitaugmentatie genoemd, wordt vaak overwogen door patiënten van wie de kuiten onvoldoende ontwikkeld zijn door een ziekte (in extreme gevallen zogenaamde spillebenen). De diagnose kan ook voor slechts één been gelden. Kuitvergrotingen om esthetische redenen winnen de laatste jaren echter steeds meer aan populariteit.

Aangeboren oorzaken van onderontwikkelde kuiten (kuithypotrofie) zijn:

• klompvoet
• spastische verlamming
• spina bifida (misvorming van de ruggengraat)

Verworven onderontwikkelde kuiten:

• kinderverlamming = poliomyelitis
• botontsteking = osteomyelitis
• na letsels zoals brandwonden, uitgebreide kneuzingen, botbreuken en zenuwbeschadigingen met spierverschrompeling.

Af en toe is er ook vanuit de bodybuildingssport interesse voor kuitimplantaten. Het kan soms zeer frustrerend zijn als de kuiten ondanks zeer intensieve training niet zo gespierd worden als de rest van het lichaam en er een disbalans ontstaat. Daarom besluiten sommige atleten dit probleem door middel van een kuitvergroting op te lossen.

De kuiten vergroten door sport.

Te smalle kuiten kunnen heel goed door spierversterkende training gecorrigeerd worden. Alles wat bij het op de tenen staan kracht kost, traint de kuiten – bv. tenenstand met gewichten, traplopen, bergwandelen of sprinten. Bij bodybuilding kan een extreme toename van de kuitomvang bereikt worden door zeer intensieve training in combinatie met eiwitrijke voeding.

Hoe verloopt een kuitvergroting?

Afbeelding: Op de afbeelding ziet u de sneden die bij een kuitvergroting van de binnenkant van de kuit gemaakt worden.

• Links: onderontwikkelde kuiten
• Rechts: na het inbrengen van een kuitimplantaat

Een kuitvergroting door middel van een kuitimplantaat wordt meestal onder volledige narcose uitgevoerd, maar verdoving via het ruggenmerg (ruggenprik) is ook mogelijk. We raden u aan hierna korte tijd in de kliniek te blijven.

Welke technieken voor kuitvergroting bestaan er?

De precieze plaatsen voor de sneden hangen af van de omvang van de kuitcorrectie. Bij een kuitvergroting van de binnenkant van de kuit (meest voorkomende ingreep) wordt een ongeveer 4 cm lange snede (zie afbeelding) aan de binnenkant van de knieholte gemaakt. Bij een vergroting van de buitenkant van de kuit gebeurt dit aan de buitenkant. Als zowel de binnen- als de buitenkant vergroot worden (inbrengen van twee implantaten) is een ongeveer 5 cm lange horizontale snede in het midden voldoende.

Via de sneden wordt de plaats voor het implantaat onder de fascie (een stevige vezellaag) en op de tweekoppige kuitspier (m. gastrocnemius) geprepareerd en een passend kuitimplantaat geplaatst. Het aanbrengen van drains kan eventueel achterwege gelaten worden, omdat in dit gebied nauwelijks bloeding optreedt. Bij bodybuilders kan het implantaat onder de kop van de m. gastrocnemius aangebracht worden. Zo blijft de spier mooi zichtbaar.

Ten slotte wordt de wond in meerdere lagen gehecht. Een licht comprimerende zwachtel of een steunkous vermindert het risico op een bloeding en trombose na de kuitvergroting.

Wat moet ik weten over kuitimplantaten?

De kuitimplantaten die bij een kuitvergroting gebruikt worden, zijn net zoals de borstimplantaten veel verbeterd. Ook hier worden standaard lekveilige implantaten van siliconengel gebruikt, met een stevig omhulsel dat uit meerdere lagen bestaat. In de kuit worden echter tegenwoordig gladwandige kuitimplantaten gebruikt. Ze zijn verkrijgbaar in een smallere spoelvormige “damesvorm” en in een “herenvorm” die aan één kant breder is. Doordat er ook nog verschillende maten bestaan, kunnen met de kuitcorrectie de juiste vorm en het juiste volume bereikt worden.

Kuitimplantaten kunnen voor speciale indicaties ook individueel op maat gemaakt worden.

Afbeelding: Een kuitimplantaat met een vulling van siliconengel.

Hoe verloopt de nabehandeling van een kuitvergroting?

• De benen worden na de operatie ingezwachteld of de patiënt draagt een goed comprimerende steunkous.
• Eventueel tromboseprofylaxe met heparine afhankelijk van de mate van immobilisatie.
• Loopkrukken geven de eerste 2 à 3 dagen zekerheid en veiligheid.
• Er wordt geadviseerd om vooral de eerste 2 weken na de kuitvergroting geen lichamelijke inspanningen te verrichten en de benen hoog te leggen.
• De patiënt mag ongeveer 6 weken niet sporten.

In de medische literatuur zijn ongebruikelijke gevallen gepubliceerd.

Axmann en Schneider uit Duitsland berichten in 1995 over een succesvolle kuitvergroting met behulp van een vrije lap transplantatie van een rechte buikspier (musculus rectus abdominis) (6). Deze wordt samen met een vaat-zenuwbundel uit de buik verwijderd en microchirurgisch weer aan bloedvaten ter hoogte van de kuit aangehecht.

Hui KC en collega’s uit de VS berichten in 1999 over een gelijkaardig geval van kuitvergroting. De patiënt leed enorm onder de misvorming van zijn linkerkuit (7). De kuithypotrofie bestond al sinds zijn kinderjaren als gevolg van poliomyelitis. De patiënt wilde geen kuitimplantaten. Het resultaat wordt uitstekend genoemd. Toch wordt deze uitzonderlijke en zeer ingewikkelde methode tot op heden niet algemeen gebruikt.

Is een kuitvergroting zonder chirurgische ingreep een alternatief?

Sinds 2007 zijn ook kuitvergrotingen zonder operatie mogelijk, bijvoorbeeld door inspuiting van een speciaal soort hyaluronzuur met sterke kruisverbindingen. Patiënten die hiervoor kiezen moeten er wel rekening mee houden dat het effect korter aanhoudt (ongeveer 1,5 jaar). Voor meer informatie kunt u het artikel over Macrolane™ lezen.

Er bestaat ook een mogelijkheid om de vergroting en vormverandering van de kuiten door middel van een transplantatie met eigen lichaamsvet uit te voeren. Dat kan echter niet bij patiënten die te dun zijn, omdat er in dat geval geen donorgebied in het lichaam gevonden kan worden. Als eindresultaat ziet de kuit er echter niet sportief en gespierd uit, omdat deze met vet opgevuld is.